Luxemburg toont zijn rood-witte ziel: "Buiten de grenzen zijn we altijd dichtbij, maar timesharing..."

Op hun rood-witte sjaals staat de slogan "Voorbij de grenzen, altijd dichtbij", ook al "heeft timesharing ons recht om te dromen ontnomen", verduidelijken ze. Luxemburg, de Biancorossa, is aanwezig. In dit kleine (maar belangrijke) land, genesteld in het hart van Europa, is er een groep Bari-fans met diepe banden met de ploeg en hun roots. De club werd in 2016 opgericht door de 46-jarige Nicola Chiumarulo uit Bari ("uit de wijk San Pasquale", benadrukt hij), een managementingenieur met een diploma van de Polytechnische Universiteit van Bari, die al bijna 20 jaar in Luxemburg woont en in een bank werkt. "Ik ben in juni 2006 verhuisd, tijdens de laatste fase van het WK dat Italië won in Duitsland", herinnert hij zich. Zoals bekend associeert elke zichzelf respecterende fan belangrijke momenten in zijn leven met wat er tegelijkertijd in de voetbalwereld gebeurde. "Ik zou zes maanden blijven, toen werd mijn goedkeuring gegeven, en vandaag de dag ben ik er nog steeds, op een kort verblijf in 2010 na, een jaar in Dubai, dat ik naar Luxemburg heb gestuurd, deels omdat het daar makkelijker is om reizen te organiseren..." En hoeveel reizen: "Voordat ik trouwde, vertrok ik elke vrijdag naar Italië: één seizoen, Ventura's in de Serie A, heb ik wel 30 wedstrijden live gezien. Nu we getrouwd zijn, hebben we ook drie dochters, het is anders, maar de harde kern van het Luxemburgse Biancorossa-team en ik spelen nog steeds 7-8 wedstrijden. Twee dagen geleden hebben we afgesproken om naar Reggio Emilia te gaan, op 18 oktober staat de wedstrijd Reggiana-Bari op het programma."

In een wereld die gedomineerd wordt door sociale media , kent de Facebookpagina van Lussemburgo Biancorossa een enorme aanhang. Degenen die net als hij om welke reden dan ook niet opgeven, zijn onder anderen Vanni (marketingmanager), Gianfranco (socialmediamanager), Giacomo (touroperator), en ook Vincenzo, Daniele, Maurizio, Luca, Pino en Anthony. Van Noci tot Mola; van Polignano tot Conversano, het is niet alleen de hoofdstad: de helft van de metropoolregio is hier vertegenwoordigd. Een zeer hechte groep.

De fanbase onder de Luxemburgers werkt net zo als in Bari: als het team goed presteert, groeit het enthousiasme; als het minder goed gaat, zijn we slechts een handjevol, het gebruikelijke publiek. Er was een tijd dat we met wel 60 man naar de wedstrijden op tv keken. Ik herinner me een wedstrijd Bari-Palermo, het jaar van de play-offs tegen Novara, toen ik een bar had die gesloten was om alleen maar naar de wedstrijd te kijken. Nu is het anders, en de familie De Laurentiis is daar tot op zekere hoogte debet aan: waarom zou een ondernemer investeren in de Serie A, wetende dat hij het volgende moment een van de twee teams zou moeten verkopen of afstoten? In 2018, toen ze de club overnamen, hoopten velen van ons dat ze Napoli zouden verkopen. Met de helft van het geld dat ze ervoor gaven, zouden we de Europa League hebben gehaald, en voor ons zou het vanaf dat moment kinderspel zijn geweest om Bari overal te volgen. Zoals we weten, liepen de zaken anders, maar laat niemand aan hun passie tornen. "Eerlijk gezegd, niet voor het team," vervolgt Nicola. "Eén punt uit drie wedstrijden, zes punten achter de koploper. Het gevoel is dat we weer een middenmoterseizoen tegemoet gaan. Dus nu volgen we Bari, al is het alleen maar om onze vrienden te ontmoeten in stadions door heel Italië, vooral die in het noorden, die voor ons makkelijker te bereiken zijn. Dit jaar heb ik met tegenzin besloten om San Nicola over te slaan; ik volg alleen Bari."

De bekendmaking van de speelschema's wordt hier met spanning afgewacht. "We beginnen met het plannen van de wedstrijden die we live kunnen bekijken, of dat nu met het vliegtuig of de auto is. Het draait allemaal om vooruit plannen, ook al is dat nu veel moeilijker, met competitiewedstrijden die soms van vrijdag tot en met maandag worden uitgesmeerd en soms pas op het laatste moment bekend worden, om nog maar te zwijgen van de reisbeperkingen. Dit jaar was ik op vakantie in Puglia en gingen mijn broer en ik naar Milaan voor de Coppa Italia-wedstrijd tegen AC Milan. We zeiden tegen onszelf: 'Wanneer krijgen we weer de kans om ons favoriete team in San Siro te zien?'"

Zijn passie voor Bari gaat ver terug. "Mijn eerste wedstrijd was Bari-Lanerossi Vicenza (19 april 1987, red.), een wedstrijd gespeeld in het Della Vittoria-stadion en beslist door een doelpunt van Cuccovillo in de laatste minuten. Ik was er met mijn vader, die ik helaas een paar jaar later verloor." Aan welk Bari Chiumarulo het meest gehecht is? "Die uit de jaren negentig, toen ik een tiener was en elke zondag met mijn vrienden in de Curva Nord rondhing." De grootste teleurstelling is zonder twijfel: "Twee jaar geleden de finale van de play-offs bereiken, dicht bij promotie zijn, en me vervolgens rot voelen over een doelpunt dat me op het laatste moment ontglipt. Op 8 juni 2023 verliet ik mijn familie om naar Cagliari te gaan; drie dagen later was ik in het San Nicola-stadion. Ik denk er nog steeds aan terug."

Op zijn WhatsApp-profiel plaatst Nicola een foto van zichzelf, ook uit dat vervloekte seizoen. Hij is van achteren gezien, met zijn gezicht naar de zon, zwaaiend met de vlag van Bari in Venetië. "We hebben gewonnen met doelpunten van Cheddira en Antenucci." Het is niet leesbaar, maar op die vlag staat, voor de duidelijkheid, "Liefhebbers van old-school voetbal."